حکومت و حکمرانی در اصل نهادی اجتماعی است؛ زیرا طبیعت اجتماع وجود حکومت را ایجاد می‌کند. اما این نهاد در اسلام علاوه بر سه صبغه اجتماعی، طبیعت دینی هم دارد؛ برای اینکه جامعه اسلامی در درجه اول جامعه دینی است؛ یعنی مبدایی که در تنظیم امور اقتصادی، سیاسی و نظامی از آنها الهام گرفته می‌شود، تنها شریعت الهی است. از ضروریات اولیه یک حکومت مردمی و صالح پیوند معنوی ما بین رئیس حکومت و توده ی مردم است. حاکم آنگاه می تواند به این توفیق دست یابد که آمال و آلام مردم را درک کند، نیازها و زمینه نگرانی شان را بشناسد و با توجه به این آگاهی در تامین مصلحتشان همت گمارد و هر کاری را در راه اصلاح مردم جهت بخشد و سرانجام به توده مردم اطمینان دهد که نگهبان مصالح و مراتب خیر آنهاست؛ بر تمامی امور احاطه دارد و در مصلحتشان می‌کوشد تا حکومت او را به جان و دل و محبت و ایثار بپذیرند و در هر جایی و هر کاری با آن همکاری کنند.
در دوره آموزشی که در محل کتابخانه استاد دهگان اراک برگزار شد، حبیب‌اله صابری نسب، پیشکسوت قرآنی و استاد دانشگاه پیرامون حقوق متقابل مردم و حکومت، مردم سالاری دینی و مدیریت اخلاقی در خدمات عمومی نکاتی بیان کرد.
صابری‌نسب گفت: یکی از آثار و برکات امیرالمؤمنین(ع)که مهجور هم مانده، نهج‌البلاغه ایشان است.
وی با اشاره به ۱۳ رجب و سالروز ولادت حضرت علی(ع) گفت: امیرالمؤمنین(ع) کسی است که صداقت را با سیاست جمع کرد و نهج‌البلاغه آینه‌ای است که برای نشان دادن اینکه می توان سیاست را در عین صداقت در جامعه اسلامی پیاده کرد.
چهره قرآنی کشور ادامه داد: هر فرازی از نهج‌البلاغه انسان را با جوششی از دریای عرفان امیرالمؤمنین(ع) مواجه می‌سازد و هر کسی با آثار کلامی امیرالمؤمنین(ع) مواجه شده در برابر آن احساس حقارت کرده است.
در صورت داشتن هرگونه سوال احتمالی می توانید با شماره تماس ۳۳۳۶۴۷۲۴-۰۲۴ در تماس باشید.